Skomakarnibbå

For lokalbefolkningen i området er dette eit meget ynda turmål, men for andre er det kanskje meir ukjent. På fine dagar kan det nok vera ein del som tar turen opp, men som oftest er det eit roleg å fin tur uansett. På mange måtar kan denne turopplevinga ofte måla seg med mykje av det Lysefjorden har å by på, iallefall på fine dagar. Her er det verkeleg storslagent. Sjølve Skomakarnibbå er eit utstikk som har nesten lodrette fjellveggar på 3 sider. Det er litt luftig og laust ned til sjølve nibbå og det er heller ikkje anbefalt. Det er ikkje nødvendig å ta seg ned for å oppleve sjølve nibbå, i og med at det er fleire tøffe utstikk like ved om ein ønskjer å oppleva skikkleg luft under beina. Like ovanfor nibbå er det også eit stort platå - som er overhenganede. Dette er ein fin stad å nyte utsikt frå! For meir informasjon om Skomakarnibbå, sjå nederst på denne sida under "meir informasjon"

På veg oppover

Tidleg junidag

Ein tidleg junidag la 7 speiderleiarar frå Bryne KFUM-KFUK speidere oppover fjellsida frå Breidlandsvatnet i Hjelmeland kommune. Sola glimra med sitt fråvèr, men temperaturen var upåklageleg i den flotte Ryfylkenaturen. Etter å ha vandra gjennom skog og lyng ei tid, kom me omsider opp over tregrensa. Her var det tid for mat på skikkeleg speidarvis. Sjølvsagt vil det seia pølser på bål! Svartkjelen til troppsleiar Rolf Heskestad var snart på plass og praten gjekk livleg. Turen vidare gjekk raskt. Tåka kom sigande oppover frå fjorden og sikta var nedsatt då vi gjekk langs fjorden det siste stykket ned til Skomakarnibbå. Eit par av "ustikka" blei testa og fotografier blei tatt. Utpå platået openbara Skomakarnibbå seg, mens tåka låg som eit teppe under.

Harald Tjøstheim, som tidlegare hadde tatt turen utpå nibbå, ville absolutt ta turen ut. I lag med 2 andre, deriblant med sjølv, tok vi fatt på turen ned. Første bakken var av gras og gjekk greit. Vidare var det bjørketre, lyng og gras i forskjellige mengder. Vi havna først feil, like oppunder platået (som har eit ganske karakteristisk ansikt - med nase. Sjå bilde i album). Det var bare å snu og gå tilbake eit stykke, for å deretter å klyva ned mellom nokre tre. Vidare var det ei smal hylle ut til nibbå. Turen gjekk greit, men i regnvèr ville eg ikkje ha gått her. Opp på sjølve nibbå tok vi rett fram og ville klyve opp på nokre store steinar som ligg der. Her losna det ei stor blokk, som heldigvis ikkje traff nokon av oss. Oppe på nibbå var det mykje laus stein - og ein varde. Tåka letta til tider og Jøsenfjorden kom til syne langt der nede. Oppe på platået kunne vi sjå omrisset av personane der oppe, som stakk hovuda framfor kanten av platået - som synes å vera ganske overhengande sett frå undersida.

Skomakarnibbå i profil

Nydeleg

Området rundt nibbå byr på mykje fint. Ei vandring langs fjorden bortover er nydleg, her er det roleg og fint. Det er ikkje eit lite sus ein kan få i magen ved å vandre langs kanten, mens fjorden - og ferjekøen - ligg langt under ein. Området er nok finast i fint vèr, men det kan også vera ganske stiling når skyer og tåke plutseleg opnar seg.