Reisebrev fra Haukeliseter

No sit eg her framfor skjermen og skriv. Idag har eg bare slappa av og tatt det veldig med ro, veldig godt etter lange dagar i fjellet. Sola har stått på her heile dagen og det har rett og slett vore ganske idyllisk her. I solveggen slo eg meg til og kunne sjå ut på folkehøgskulegruppa som dreiv med kiteing ute på vatnet. Ei anna gruppe hadde skredkurs, så det mangla ikkje på aktive folk rundt hytta. Bildene frå turen er blitt lagt ut på internett gjennom ei heller smal linje ut på nettet, mobilvideoen blir også pressa gjennom den samme linja (EDGE, eller “internett via mobiltelefon” om du heller foretrekk ei slik forklaring)Så må eg fortelja litt om turen. Eg har jo lagt ut daglege oppdateringar i bloggen, men det blir gjerne små og faktaorienterte meldingar.

Alt i alt har det vore ein kjempebra tur sålangt. Mange fine minner, både frå solrike dagar og meir utfordrande situsjonar. Eg var relativt heldig med vèret på dei meste utsette rutene, så eg slapp å ligge å vente på betre vèr. Det å gå åleina har gått veldig bra, føler ikkje at det er noko problem. Litt uvandt i starten, men etter kvart var det ganske så normalt. Har hatt radioen på litt om kveldane for å ikkje vera heilt isolert frå omverda og så har eg fått mange fine meldingar formidla via mobil og satelitt. Tydelegvis mange som følg med og det er jo veldig kjekt!

Snø og atter snø

Ljosland fjellstove har alt ein “Norge på langs”-traskar treng; God mat, dusj og ein avslappande sofa. Dei aller fleste NPL’arar legg turen innom denne trivelege fjellstova på sin ferd mot nord. På veggen hang det eit skilt der det stod “Norge på langs sessongen er igang”, med bilde av dei andre som har starta på den lange ferda mot nord dette år. Og eg fekk nok også eit bilde her etter at eg kom meg avgårde.

Dei siste dagane hadde det snøa kraftig på sørlandet. Det var ei konstant snøbyge som varte i fleire dagar og snømengda voks kollosalt. Eg visste at det kom til å ta tid innover fjellet i slike forhold og den vurderinga var ikkje feil. Etter å ha tatt ein roleg føremiddag med pakking av utstyr, kunne eg ta mine første stavtak i halv-to tida torsdag den 19.januar. Oppover mot Langevatnet går det ein veg og eg fulgte opptimistisk eit scooterspor oppover denne. Snøscooteren hadde tydelegvis gitt opp etter nokre hundre meter, så då var det bare å brøyte spor sjølv. Snøen bar ikkje og den rakk til tider opp til hofta. Det var like greit å gå utan ski, fordi det var vanskeleg å få skituppane opp på overflata. Med pulken på slep kom eg meg iallefall nesten 3km oppover. Etter nesten ein times basking i nysnøen i lyset frå hovuvdlykta, så vart teltet vart satt opp. Eg var glad for dei 50cm lange snøpluggane eg hadde med, fordi det var uråd å få andre ting til å feste seg i snøen. Dagen etter kunne eg konstatere at demingen ved Langevatnet var rett rundt svingen. Opp til vatnet var det ein lang bakke og for i det heile å koma fram, så måtte det brøytast spor. Tok også ein rekogniseringstur ut på isen for å finne ein farbar veg ut over vatnet. Isen var bra trur eg, men det var ope ved demingen og det var tendenser til overvatn over det heile. Til fots klarte eg så å få pulken opp bakken og ned på isen og då hadde det allereie tatt eit par timar frå eg starta. På andre sida av vatnet venta bjørkeskog langs ein bekk. Det vart mørkt og eg måtte slå opp teltet.

Dagen etter vakna eg opp til drøymevèr, sol og knall blå himmel. Kombinert med all nysnøen var det veldig flott. Brøyta spor vidare i snøen og gjekk så tilbake for å henta pulken. Slik gjekk ferda opp og ned mellom små og store vatn. Etter kvart vart føret litt betre fordi snøen pakka seg litt saman og det gjekk lettare. Den fjerde dagen kunne eg endeleg ta meg heilt inn til Gaukhei. Hadde bare gått 3 timar den dagen, men tok heller ein roleg ettermiddag for å så starte tidleg neste dag. Det var bra med ei natt inne etter 3 netter i teltet, men teltlivet fungerte utmerka, så eg hadde ingenting å klage på eigentleg.

I farta

Vidare mot Øyuvsbu og Håhelleren var føret upåklageleg bra. Det gjekk fort unna på langstrakte vatn. Fekk prøvd pulken i nokre bratte bakkar ned mot Håhellervatnet og det gjekk veldig fint. Håhelleren turisthytte var ganske artig, men trekkfull. Ytterdøra slo rett inn i stova, så varmen forsvant fort ut den vegen. Fekk likevel ganske god varme i hytta etter kvart. Vidare mot Taumevatn var det overskya vèr og over 950 moh var det ganske så vindfullt, dårleg sikt og snø som blåste rett i fleisen. Etter først å ha kryssa ei litt bratt side i ein bekkedal, kom eg meg vidare innover og måtte etter kvart ty til GPS’en. Det fungerte bra og eg kom meg no fram, sjølv om det var utfordrane når det i visse periodar var totalt “whiteout”. Det hjalp godt at kvisteruta var innteikna på kartet, men likevel var det mykje å passe seg for, t.d. skavler, inn- og utoser og bratte skråningen. På Taumevatn, som ligg lågare i terrenget, var vèret betrakteleg betre. Her traff eg to karar som dreiv å isfiska ute på vatnet. Kjekt å treffe folk etter ein del dagar heilt åleine.

Turen mot Kringlevatn vart vindfull. Dagen starta i glittrande sol, men når kotane rundt 900moh på kartet vart passert, så var vinden meir enn frisk. Antar at det blåste iallefall liten kuling - og det midt i mot. På med ansiktsmaske og stormbriller for slik vind er kald å få i trynet. Fulgte vardane på sommarruta opp mot Storevatn, eller det var iallefall det eg trudde. Imiddlertid havna eg litt for langt nord, men då eg oppdaga dette, så viste det seg å vera ein snarveg forbi sjølve turisthytta ved Storevatn. Iallefall så var det bare å fortsetta og det gjekk greit unna. Passa meg vel for eit par bratte skavlar i Hudadalen (noko det var advart om i ruteskildringa). Lyset ebba for alvor ut då eg ankom Kringlevatn, etter å ha gått ganske hardt på dei to siste timane for å nå fram til hytta.

Påskevèr i januar

Skyene holdt seg unna og vinden spakna nesten heilt. Vidare i retning Storesteinen var det verkeleg påskesteming, skikkeleg knallfin dag i fjellet. Utsikt ut over kvitkledde toppar så langt auga rekker. Min plan var å gå Steinbuskaret mot Hovatn, istaden for å gå via turisthytta Storesteinen og over Blåsjø. Bakken opp til skaret var temmeleg lang, men med sol og greit føre gjekk det relativt enkelt. Litt meir problem å finne ein god trasè nedover etterpå, men det gjekk greit. Store skavlar i Grasdalen, så her vil eg passa meg vel viss det er skredfarleg ved eit seinare høve. Ruta over Steinbuskaret synes eg er ei “godvèrsrute”, ville ikkje ha rota her i null sikt iallefall (den kvistes ikkje lenger pga villreinen)

Steinbuskaret

Turisthytta på Hovatn var ein real fryseboks, så eg burde nok heller ha slått opp teltet. Eg var første besøkande på 3,5mnd! Fekk ikkje opp døra til uthuset der veden var lagra, så det vart litt rasjonering med veden som allereie var i hytta, slik at nestemann også skal få litt varme. Flott utsikt ut over Blåsjø på veg til Vassdalstjern. Det passerte ein snøscooter nokre hundre meter frå meg eit stykke før Krossvatn. Mange små kollar og litt uoversikteleg til tider, men eg kom greit fram. Slo opp teltet 3km nord for Krossvatn, slik at eg korta litt ned på den forholdvis lange etappen mot Bleskestadmoen, Det var forøvrig her det var 12 kuldegrader om morgonen og etter ein halvtimes fyring i innerteltet, så var temperaturen noko meir sydleg, omtrent +27 grader inne i teltet. Sola kom også denne dagen og turen oppt i 1200meters høgde var kjempebra. Snønuten og alle dei andre toppane var flott å sjå på mens eg rusla over vidstrakte vatn. Nedkjøriga mot Krokvatnet viste seg å vera problematisk. Det var mange små skavlar og mykje skråkjøring. Det likte pulken særs dårleg, då det i tillegg var hardt og avblåst. Eit par gonger tok pulken nesten ein 540 graders rotasjon, men heldigvis er drages svært solid, så det gjekk bra. Langt om lenge etterpå og etter mykje roting i kronglete terreng, så kom eg då ned ein ganske så bratt og knallhard bakke det siste stykket ned til Krokvatnet. Tida hadde gått fort og det vart fort kveld. Opp med teltet og ned i soveposen.

Jojo-rute

Med nedkjøringa frå dagen før i føtene, bar det oppover igjen til godt 1000 meter, før nedkjøringa til Bleskestadmoen på 700moh venta. Gjennom kronglete skog og ei litt bratt skogkledd fjellside, så var eg nede. Her var det spor etter paret Gulliås, som også går Norge på langs, Kunne følge spora oppover igen, men det var kronglete i skogsterrenget. Føret var sikkert også noko hardare enn då dei gjekk oppover, så litt anstrengane var det til tider. Over Sandvatnet og Holmavatnet var det merka og i tillegg scootersport (pga regulert vatn og fare for dårleg is). I stort tempo tok eg meg over vatna og nærma meg Holmevasshytta i det det vart heilt mørkt. Dei siste kneika på 40 høgdemeter opp frå vatnet var tung, men eg kom meg opp i lyset frå lykta. Hytta ligg på ca 1140moh. På hytta vart det pannekaker til både middag og frokost, ganske så bra!

Haukeliseter

Den siste etappen mot Haukeliseter trudde eg skulle vera ganske lett. Imiddlertid var det litt skyer og tåke då eg starta, men ved å følge spor kom eg meg greit mot Turistskaret. Det letta litt og det var grei sikt, imiddlertid var det svært jordmørkt og nedkjøring vart vanskeleg. Omtrent komplett umogleg å sjå kva so var skrenter, skavlar eller bare ein slak bakke. Pulken var også noko vanskeleg å hanskast med og eg var glad då eg kom meg ned det verste stykket. Lengre nede traff eg på ein snøscooter frå Haukeliseter, som var på rekogniseringstur. Fine spor heilt til fram til hytta og eg hadde også god tid. Eg rusla forsiktig dei siste kilometrane og kunne snart ta ein varm dusj på Haukeliseter. Det var ekstremt bra! Mor og far kom etter kvart også opp og vi hadde ein fin kveld med treretters middag. Oppholdet på Haukeliseter har vore avslappane og eg har fått nye krefter til å legge ut på turen over Hardangervidda. Ein del praktiske ting eg også fiksa på, så no er alt klart for fortsettelsen av Norge på langs.

Haukeliseter

Utstyr

Det meste har i all houvdsak fungert bra, det vera seg telt, pulk, primus mm. Nokre ting har eg ikkje fått brukt for, så litt “dødvekt” vil bli sendt heim. Pulken var litt tung i starten, men etter kvart kom det seg veldig. Eg har ikkje veid den, så vekta blir bare gjetting. 50kg kanskje? Pulken fekk mykje juling til tider, men har tolt det veldig bra. Teltet har fungert meget godt, einaste er at bardunane surrer seg litt saman ved inn- og utpakking, men det har eg fiksa på nå. Skia har vore god, litt problem med at fellane losnar, så det har blitt litt tapeing.

Det vart nesten 50/50 telt- og hytteovernatting på denne etappen 5 i telt 6 i turisthytte

Fleire bilde i bildegalleriet

Video frå turen (Du treng Quicktime/Itunes frå apple for å spela av)