Dei topografiske karta er tilpassa Garmin sine gps'er og fungerer kun på desse. Dei 727 kartblada i Norge 1:50.000 serien er delt opp i 20 område, omtrent 35 kartblad på kvar CD. Programvaren som følger med heiter Mapsource, eit enkelt og greit program.

Som ein ser av skjermbilda over, får ein detaljar opp svært godt. Nærmar ein seg eit bratt område er det fint å kunne zoome inn. I motsatt fall, viss ein ønsker oversikt, så egnar desse karta seg mindre. Detaljnivået blir mindre når ein zoomer ut og det tar ofte litt tid å få teikna opp kartet på ny. Dette skyldes at kartdataene er vektoriserte og må teiknast opp lag for lag. Ein vil oppleva at kartdataene er noko forenkla. Dette kan vera at høgdekurvane er noko meir "hakkete", at ikkje alle tema er tatt med (skog er ikkje alltid vist) og at vatn og elver er noko meir unøyktig teikna opp. Likevel er alle den viktige informasjonen der og høgdekurvane er godt nok gjengitt for å sjå skrentar og stup. Magellan sine gps kart har anna kvar høgdekurve kutta ut, det er ikkje tilfelle på Garmin sin utgåve og av den grunn vil eg ikkje anbefala eit slikt kartverk.

 

Under Norge på langs turen brukte eg gps-kartet aktivt i lag med papirkart, men gpsen var vanlegvis likevel slått av. Papirkarta gjer god oversikt og har samme detaljnivå og er meir enn nok i dei fleste samanhengar. I nedsatt sikt og dårleg vèr var det både tidsbesparande og veldig enkelt å bruka dei topografiske gps-karta. Det er speseilt det at ein få ei nøyktig markering av posisjonen på kartet som er nyttig. Då ser ein med ein gong også kor denne posisjonen er på papirkartet. Somregel var det ikkje nødvendig å legge i inn vegpunkter då eg gjekk over store vatn med lite eller ingen sikt. Det haldt å halda eit auge med gps-kartet slik at eg var på veg i rett retning. Eg syntes gps-kartet ga ein liten ekstra tryggleik, ved at ein heile tida veit heilt nøyaktig kor ein er, for eksempel i eit bratt lende. Det var også enklare å velje ut kva slags spor ein skulle ta i slike område, då ein ser detaljane noko meir klart.

Det tar litt tid å bli vandt med denne typen kart, så ein bør bruke det litt før ein verkeleg har bruk for det. Eg hadde stort sett kartet zooma inn til 300m eller 200meter, men gjekk også lengre ned når det var nødvendig. 200meter tilsvarer 1:20.000, men kartet er ikkje meir nøyaktig av den grunn, det er bare enklare å lesa av informasjonen.

Svenske gps-kart
Det finnes svenske gpskart etter samme prinsippet som dei norske. Dei overlappar delvis over på norsk side, mens dei norske karta ikkje overlapper til svensk side. Dette skapar nokre problem, så ein må kanskje slå av dei svenske karta når ein er like over grensa til Norge. Dette fordi høgdekurvane ikkje passer heilt overens. Ein annan ting med dei svenske karta, er at det verkar som om høgdekurvane er noko "glatta" ut. Dette kan føre til at ein overser skrentar og stup, då dette ofte vises ved at høgdekurva er taggete.